Doppelquartett mit Henry

De mysterieuze wereld van Helmut Oehring wordt geopenbaard door het Danel en het BL!NDMAN kwartet. Afwisselend leiden solo‘s, strijkkwartet, saxofoonkwartet en tutti, samen met een prangende video, het publiek door de meanders van Oehrings complexe denken. De verscheidene stukken worden aaneengereigd door de passionele barok muziek van Henry Purcell.

De muziek van Helmut Oehring – zoon van dove ouders- behandelt het probleem dat de mensen steeds relaties tot spraak hebben. Dat heeft te maken met het feit dat er geen geschreven vorm is van gebarentaal… Voor hem is zien belangrijker dan horen. Zien is gekoppeld aan spreken, aan communicatie, aan mededeling – hij denkt en droomt in gebarentaal. Toen hij zich bewust werd dat zijn ouders niet konden horen en hij in een andere familie terecht kwam om te leren spreken, was dat een shock. Voor hem klonk de diepe stem van zijn moeder steeds heel normaal. Voor anderen moet ze geklonken hebben zoals Quasimodo eruit zag. Ligt het daaraan dat Oehring alle instrumentale klanken vervreemdt? Dat hij de snaren verstemt, de vellen ontspant, het metaal afdekt, tot niets nog ‘natuurlijk’ klinkt en ‘vibreert’? (“Ik wil dat het instrument gebrekkig klinkt, ziek en onstabiel.”) Zijn het mimetische verzoeken om de door de keel van een dove gefilterde spraakklanken, de moederklank op instrumenten over te dragen?

De uitvoerende muzikanten moeten zich helemaal onderwerpen aan Oehring’s muzikale grammatica, zowel op het niveau van de tijds- en ritmestructuren, als voor de bewegings- en ruimtecoördinatie zelf. Ze moeten op hun instrument als het ware opnieuw leren spreken.