TERRY RILEY : IN C

Recensie Terry Riley, In C Ik daag iedereen uit om niet gehypnotiseerd te worden door deze uitvoering.

“Ik weet niet of ik genoeg superlatieven heb om deze schijf goed te kunnen beoordelen. Het is een triomfantelijke – en live – vertolking van dit onthutsende, visionaire werk (ik herinner me nog steeds de schok en fysieke woede die ik voelde toen ik dit stuk voor het eerst op de radio hoorde, toen ik ongeveer 14 jaar oud was, nadat ik ijverig alles had geabsorbeerd wat BBC Radio 3’s serie ‘Music in our Time’ me tot dan toe voor de voeten kon werpen!) Ictus, die net zo thuis zijn in Riley als in Lindberg, geven het werk een verbazingwekkende resonantie, die vanaf de eerste noot duidelijk wordt. Ze brengen de intens lyrische kwaliteiten van de muziek naar voren en maken je tegelijkertijd bewust van de enorme structurele spanwijdte die besloten ligt in Riley’s schema van 53 kleine cellen.
Ictus gebruikt percussie (veel percussie, van de gestemde variëteit), contrabassen, harp, cello, gitaar, piano, accordeon, hobo, viool en klarinetten samen met de vier saxofoons van het BL!NDMAN Kwartet; en het resultaat is een delicaat gescoorde uitvoering die allerlei subtiliteiten door de textuur laat komen. Op de een of andere manier is het precies de juiste combinatie van strijkers, hout en metaal, en Ictus’ prachtige, gecontroleerde gebruik van zachte dynamiek (waar de componist specifiek om vraagt in zijn uitvoeringsnotitie) werkt magisch. Ik daag iedereen uit om niet gehypnotiseerd te raken door deze uitvoering – er is zoveel dat het oor fascineert. Een formidabele prestatie.”
Andante, Ivan Moody, internationale platenrecensie 2001

Interview Terry Riley door Dan Collins van L.A. Record:

D. C.: Vorig jaar ging ik naar de Los Angeles Downtown Public Library, haalde een exemplaar van je In C op CD op en verloor het op de een of andere manier op weg naar de auto. Ze rekenden me dertig dollar om het te vervangen! Denk je dat het echt zoveel waard was?
T. R.: Welke versie heb je? Er zijn ongeveer 25 versies. Er zijn een paar versies waarvan ik denk dat ze zeker de moeite waard zijn. Een daarvan is het Ictus Ensemble uit België. De Bang on a Can versie. En de versie van het Paul Hillier Ensemble.

D.C: Wat is de slechtste versie van je muziek die je ooit hebt gehoord?
T.R.: Ha ha, ik denk niet dat ik daar antwoord op kan geven! Er zijn zoveel versies van In C geweest die mensen hebben gedaan die het stuk niet helemaal begrepen, of in ieder geval niet de juiste krachten bij elkaar hadden om het echt te laten werken. Maar dat is ook prima, want een van de leuke dingen van In C is dat het mensen samenbrengt in een groep. Dus zelfs als je niet slaagt, heb je tenminste een gemeenschappelijke ervaring gehad!