Een passie voor klank

Eric Sleichim (1958) was in de jaren ’80 lid van de Brusselse groep Maximalist!, maar richtte in 1988 zijn eigen saxofoonkwartet BL!NDMAN op. Met dit ensemble wilde hij zich loswrikken uit het protocol van een klassiek concert en vooral nieuwe klankmogelijkheden en een nieuw repertoire voor saxofoonkwartet ontdekken. Meer dan dertig jaar later is een concert van BL!NDMAN nog steeds een belevenis. BL!NDMAN staat al die tijd voor een passionele zoektocht naar klanken en een ontmoetingsplaats van diverse kunstdisciplines. Sleichim bewerkte voor zijn kwartet renaissancemuziek en partita’s van Bach en componeerde zelf heel wat voor zijn ensemble. Het saxofoonkwartet groeide ook uit tot een echt collectief. Sleichim nam jonge muzikanten onder zijn vleugels en zo staan nu naast BL!NDMAN [sax] nog drie jonge kwartetten: BL!NDMAN [strings], BL!NDMAN [vox] en BL!NDMAN [drums]
In het portret volgt de camera Eric Sleichim tijdens repetities, concerten en in zijn studeerkamer. Hij test saxofoons uit voor het Parijse saxofoonhuis ‘Selmer’, componeert, regisseert zijn muzikanten, musiceert en praat honderduit over zijn passie. Want de fascinatie voor klank blijft de rode draad doorheen het hele portret. In dit programma speelt Sleichim mee in de voorstelling Angel of Death van Jan Fabre en bezoekt hij een tentoonstelling van de minimalistische kunstenaar Richard Serra, met wie hij een grote geestesverwantschap voelt. Hij werkt met het jonge kwartet BL!NDMAN [drums] aan de voorstelling Romeinse tragedies van Toneelgroep Amsterdam.