INGOLSTADT

Ze willen allemaal weg. De buitenstaander Roelle, die zichzelf als heilige ziet en de intimiteit van kloosterstudente Olga met zijn kennis over haar ongewenste zwangerschap probeert af te dwingen. Fabian, die verliefd is op Berta, het dienstmeisje van zijn vader, dat op haar beurt gefascineerd is door soldaat Korl, van wie ze de kilheid en onverschilligheid niet kan aanvaarden. En haar vriendin Alma, die probeert onafhankelijkheid te verwerven door zichzelf te prostitueren.

Het zijn de warmste dagen van een lange zomer in de verstikkende bekrompenheid van de katholieke provincie, vol van broeierige energie die met wrede regelmaat in de zwakste plekken van de mens haar uitlaatkleppen zoekt . Het geweld in Marieluise Fleißers INGOLSTADT draagt de maskers van religie, familie, militaire orde, seksualiteit. Maar haar medium is de taal. De taal bevat de orde van de wereld die Ingolstadt heet; in de taal zijn alle mogelijke uitwegen en blokkades ervan opgenomen. Marieluise Fleißer (1901-1974) is een unieke verschijning in het Duitstalige drama van de 20e eeuw. Ze werd gesteund door Lion Feuchtwanger, vereerd (en bijna vernietigd) door Bertolt Brecht, en een hele generatie Duitse naoorlogse dramaturgen werd door haar beïnvloed.

Na verschillende succesvolle gastoptredens bij de Wiener Festwochen regisseert de internationaal succesvolle regisseur Ivo van Hove voor het eerst in Wenen.