Echoes of Erasure

Echoes of Erasure vertaalt een melancholisch gevoel van verval dat mensen kunnen ervaren bij de huidige toestand van de wereld.

Geïnspireerd op Yoko Ogawa’s roman The Memory Police, is Echoes of Erasure een auditieve meditatie over de kwetsbaarheid van herinneringen en de krachten die bepalen welke connectie met de realiteit we vasthouden of verliezen.

De nieuwe compositie met citaties van oude muziekculturen weerspiegelt de stille verwoesting van een wereld waarin objecten, concepten en herinneringen systematisch worden uitgewist, waardoor slechts vage echo’s achterblijven in de muzikale ervaring. Naarmate het stuk vordert, wordt de muziek onderworpen aan geleidelijke uitwissing en degradatie.

Het saxofoonkwartet vertegenwoordigt de menselijke reactie op dit verlies: weerstand, aanpassing en uiteindelijk acceptatie van de leegte die achterblijft. De elektronica fungeert als een archief, een opslagplaats van herinneringen op de rand van verdwijning.

Echoes of Erasure onderzoekt thema’s als vergankelijkheid, afwezigheid en de pijnlijke schoonheid van proberen vast te houden aan iets wat onvermijdelijk zal vervagen. Het is een verwijzing naar wat de muziekfilosoof Adorno ‘de verscheurde wereld’ noemt. Een wereld waarin de hoop, voor zover zij bestaat, ligt in de uiteengevallen brokstukken van wat we ons herinneren, als Echoes of Erasure. In de afbrokkeling van een muziekstuk zit immers altijd ‘een belofte van wat nog kan komen’, een glimp van een nieuwe muzikale wereld.