Kwadratur #2
Centraal in deze voorstelling staat het idee van transformatie. De grijze zone tussen de veilig afgebakende conventies en categorieën is het speelterrein van deze voorstelling. Musici wagen zich buiten het domein van hun vertrouwde instrumentarium. Klank wordt door elektronica gekneed tot onwezenlijke, nieuwe elementen. Een wisselende stroom van impulsen, tussen licht en donker, visueel en auditief, leidt de toeschouwer tot een intense, steeds veranderende gewaarwording van de ruimte.
Eric Sleichim: concept, regie en e-gitaar
BL!NDMAN [sax]
Koen Maas: sopraansaxofoon, draaitafel
Roeland Vanhoorne: altsaxofoon, draaitafel
Piet Rebel: tenorsaxofoon, platenspeler
Raf Minten: bas- en baritonsaxofoon, draaitafel
BL!NDMAN [drums]
Tom De Cock: percussie
Yves Goemaere: percussie
Hannes Nieuwlaet: percussie
Ruben Cooman: percussie
BL!NDMAN [strings]
Floris Uytterhoeven: viool, draaitafel
Femke Verstappen: viool, platenspeler
Ine Kuypers: altviool, draaitafel
Joyce Kuipers: cello, platenspeler
BL!NDMAN [vox]
Griet De Geyter: sopraan
Gunther Vandeven: contratenor
Kevin Skelton: tenor
Hugo Oliveira: bas
Remon Fromont: lichtontwerp
Maarten Beirens: muziekdramaturgie
Bart Bouckaert: repetitor
Roel Das: geluidstechniek
Jo Thielemans: podiumtechniek
Brecht Beuselinck: belichting
Kwadratur #2/Transfo is een BL!NDMAN-productie, in opdracht van Concertgebouw Brugge en het Happy New Festival Kortrijk (B), in coproductie met deSingel.
Programma
Jonathan Harvey: Mortuos plango
Eric Sleichim: Strange attractors
Riccardo Nova – arr. E. Sleichim: Sequentia super beata viscera
Luc Brewaeys: Vogliamo inneggiare, module 1
Thierry De Mey: Silence must be!
John Zorn: Cat o’ nine Tails, part 1
Heiner Goebbels – arr. Eric Sleichim: Stadt Land Fluss, part 1-2-3
Kaija Saariaho: Nuits, adieux
Tristan Murail: Vampyr
Maike Nas: enjenoemthetliefde
Philip Glass: Music in contrary motion
Pers
‘Het klinkt misschien complex, maar in werkelijkheid slaagt de groep erin de klank bijzonder transparant te houden. Met of zonder elektronica, de uitvoeringen zijn integer én toegankelijk. […] Dit concert was geen denkoefening maar een avontuur, met dreigende, feeërieke, obsessieve, poëtische, sprookjesachtige momenten. […] een concert van grote kwaliteit door een ensemble dat hiermee een voorlopig hoogtepunt bereikt.’ – Peter Vandeweerdt, Knack Blogt – 14 januari 2010
