SURREALISTIC CINEMA

Eric Sleichim en BL!NDMAN [sax] voorzien drie baanbrekende stille films uit de jaren 1920 van een gloednieuwe score!

Germaine Dulac
- LA COQUILLE ET LE CLERGYMAN / 1928 (44’)
Werd beschouwd als eerste surrealistische en feministische film, en was zeer gecontesteerd toen hij uitkwam (werd in 1929 verboden in Groot-Brittanië). Germaine Dulac gebruikte een scenario van Antonin Artaud maar gaf er haar eigen interpretatie aan. De film volgt de erotische hallucinaties van een priester brandend van verlangen voor de vrouw van een generaal.
La Coquille et le Clergyman werkt als een droom. Hij vertelt geen verhaal maar ontwikkelt een reeks situaties zonder kennelijk logische samenhang en leidt tot gemoedstoestanden waaruit het brein tracht te ontsnappen

Marcel Duchamp
- ANEMIC CINEMA / 1926 (5’26)
De film alterneert beelden van draaiende rotoreliëfs met spiralen van tekst. De teksten, die men van binnen naar buiten leest, zijn complexe woordspelingen en alliteraties, die bijwijlen scenes met licht erotische inslag suggereren. Duchamp expliciteert de twee fundamentele elementen van stille film: beeld en tekst. Anémic Cinéma wil door zijn abstractie alle ruimte geven aan de verbeelding van de toeschouwer.

Man Ray
- L’ETOILE DE MER / 1929 (15’00)
l’Etoile de Mer was een samenwerking tussen Man Ray en de surrealistische dichter Robert Desnos. Door het gebruik van spiegels en gevormd glas toont de film vervormde beelden van een man en een vrouw. De man, een alchemist, filosoof en kunstenaar, betracht de ultieme eenmaking met zijn alterego. Opgesloten in glas, drijvend in een kleurloze vloeistof, verbeeldt de zeester de transformatie van beide personnages. en staat als symbool voor het surrealistische objectief van de fusie met het onderbewustzijn.
Man Ray versmelt woorden met beelden en maakt van ons voyeurs van een sexuele treffen.

De drie cineasten verkenden elk op een unieke manier de grenzen van de film. Eric Sleichim vertrok voor de muziek van de specifieke sfeer van elke film en schreef een nieuwe score voor respectievelijk tubax en elektronica (Man Ray), 5 turntables (Duchamp) en 5 saxofoons en percussie (Dulac). Het resultaat is adembenemend en bijwijlen hypnotiserend.